Great Sand Dunes,
Bij aankomst gisteren op de camping in Alamosa heb ik gelijk al een beetje raar gevoel. Het is redelijk rustig, nog veel plekken zijn leeg en op het tentenveld is helemaal niemand te zien. Zou de vakantie al over zijn voor de Amerikanen? Dat denk ik niet, maar later lees ik dat in deze periode van 6 weken ook de familie mug massaal vakantie komt vieren en dan begin augustus weer vertrekt. Tel daarbij op dat het weer niet zo stabiel is, dat doet ons besluiten om naar een cabin te verhuizen.
Dat kan het slaaptekort ten goede komen, tel daar ook nog bij op dat de nachten hier behoorlijk fris zijn, we zitten hier op een hoogte boven de 2000 meter, dan is de keuze snel gemaakt denken wij. Tenslotte willen we morgen uitermate fris aan de dag beginnen omdat er ditmaal een hike door een hele grote zandbak met hele hoge duinen van boven de 200 meter hoogte staat gepland. En daar is een beetje conditie een goede raadgever. Na inderdaad een frisse nacht, we zijn ook nog vergeten het raam dicht te doen, staan we uitgerust op. Ook de familie mug is vertrokken nadat er gisteravond een paar mannen met een grote spuit een wolk van chemische spul de struiken in heeft geblazen. Nu zitten we aan ons verdiende ontbijtje om 7.30 AM. Dan op naar de duinen. Het is ongeveer een half uur rijden en er is al best wat leven op straat. De duinen liggen uiteraard in beschermd gebied en dat is ondergebracht in het Great Sand Dunes National Park. De eerste indruk van het park is gigantisch. Prachtig ligt de duinenrij voor het Monte Christo gebergte. De hoogte van de duinen is imposant, tot wel 230 m en dat willen we gaan beklimmen. Bij het visitor info centrum gaan we nog wat laatste updates halen over het weer en andere noodzakelijke informatie.
De duinen beklimmen is een pittige klus en het kan zeer heet worden dus water, veel water moet er mee plus een reepje van het een en ander. We hebben uitgerekend dat we alles bij elkaar zo'n twee en een halfuur nodig hebben voor de twee toppen. We beginnen met de laagste van de twee. De route kun je zelf bepalen, dus ook het lezen van het landschap is aan je zelf om zo min mogelijk energie te verschieten. Op tijd traceren welk duintje het eerst genomen moet worden.
In de eerste meters moet er door een rivier gelopen worden en als je daar doorheen bent krijg je de vraag: Kies ik links of rechts.
De linkerkant gaat gelijk richting hoogste top en daar zitten vrij steile stukken in. Wij kiezen rechts met een wat meer lopende klim en ook lekker om er weer een beetje in te komen. Het is wennen maar met wat gehijg komen we in onze tweede adem en vanaf dat moment gaat het lekker. We genieten van de schoonheid van dit gebied. Het wordt ook steeds drukker. Veel jonge mensen met een sandboard, een soort snowboard, gaan ook aan de klim beginnen om later op topspeed van het duin af te racen. Dat het echt geen snowboarden is blijkt wel uit het aantal wat redelijk snel op de snufferd belandt, maar iedereen heeft zijn fun. Na een uur klimmen komt voor ons topje 1 in het zicht.
Op de top kunnen we nu ook zien hoe de route is naar de hoogste top. We zijn nog redelijk fris en besluiten een poging te wagen. We moeten nu wel veel over de graat lopen en bij die gedachte scoort dat voor Renée geen 10! Maar de graat is ongeveer een centimeter of 80 breed en ze moet vooral niet teveel naar beneden kijken, dat helpt ook tegen hoogtevrees. Het is waanzinnig leuk om te doen, totaal wat anders dan de Alpen. We genieten van onze tocht, zeker als de hoogste top inzicht komt. Net voor de top heeft een groep zich op de graat neer gevleid en blokkeren zo de doorgang naar het absolute hoogste punt. Met wat gemanoeuvreer komen we er uiteindelijk langs en staan op top 2.
Onze missie is geslaagd! Een fantastische uitzicht over de duinen is ons deel!! We genieten een tiental minuten van het uitzicht en maken dan plaats voor andere klimmers en beginnen aan de afdaling. Het was een uitdaging, maar leuk om te doen. Nu terug naar het visitor centrum om nog een video te bekijken over de vier jaargetijden van dit gebied. De volgende bezigheid is nog een blog maken over vandaag en dat is ook geen straf. En zo glijden de vakantiedagen je weer langzaam door de vingers; morgen op weg naar Colorado Springs.
See You Soon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten