zaterdag 29 juli 2017

De schoonheid van Bryce NP in Utah



Bryce National Park

Gisteravond hebben we nog lang zitten brainstormen waar we hier vandaan naar toe zullen gaan. Er zijn nogal wat opties. Zion NP is er zo een en volgens zeggen heel fraai! Renée oppert Las Vegas, dat is vanaf Zion nog maar twee uur rijden. Maar we zijn al behoorlijk afgezakt en willen in Colorado ook nog het nodige bekijken dus is de optie nu: terug richting Colorado en geen trouwkapelletje in Las Vegas Er komen hopelijk nog meer mogelijkheden en alles in een keer, daar kook je ook van over. We zoeken een paar campings op en gaan met een omtrekkende beweging richting Colorado Springs. De deal is gemaakt.
Vandaag is denk ik weer een nieuw hoogtepunt op deze rondreis. Het begon vanmorgen met een lichte tegenslag. Om negen uur hebben we afgesproken bij de gate van het park om met de Regenboogbus mee te gaan. Gisteren is ons uitdrukkelijk medegedeeld dat we vooral op tijd moeten zijn, zelfs onze horloges werden gecontroleerd. Omdat de tijdzone hier niet zover vandaan is komt het nogal eens voor dat mensen een uurtje te laat komen. Aangezien ik nooit ergens te laat voor ben sta ik al vroeg te popelen. Het is 20 minuten rijden naar de gate, de bus vertrekt om klokslag negen uur, dan wil ik toch op zijn minst om 8 uur in de auto zitten. Keurig gekapt en aangekleed wil ik de auto starten maar helaas geen geluid. Het lijkt er op dat de accu helemaal leeg is en aanduwen van een auto met een automatische versnellingsbak is helemaal geen optie. Dan maar even naar de receptie om te vragen of er een eerste hulppost in de buurt is. Nou, zo snel ben ik nooit weer op pad geweest. Twee mensen van de camping stonden een minuutje later al bij onze plaats met een snelstart apparaat en klaar is Thomas. We kunnen weer de weg op. Super service vonden wij. Bij het park hebben we nog ruim de tijd om een kop koffie te scoren en om tien voor negen mogen we instappen bij Spike, onze chauffeur. Wel lekker je even een dagje laten rijden. Na nog een paar ophaalpunten gaan we op weg. Spike begint een heel verhaal over het park, doorspekt met de nodige humor. Ook zijn hele familieleven wordt de bus in geslingerd. Dat maakt het net even teveel van het goede, maar altijd beter dan iemand die geen letter over de tong krijgt.



We rijden eerst naar het hoogste punt, ongeveer 2700 m hoog en daar krijgen we via een korte wandeling informatie over het ontstaan van het park en van de flora en fauna. Zelf ben ik stiekem afgehaakt om alvast op andere plaatsen foto’s te gaan nemen voordat ik de hele bus voor mijn snufferd heb staan. En nu kan ik lekker in alle rust mijn plaatjes schieten. Van Renée hoor ik later wel wat het verhaal van Spike was en of het de moeite loont om ook nog hun pad op te gaan en plaatjes te maken. Over hoe mooi het is kun je niet genoeg schrijven, dat moet je met eigen ogen aanschouwen. De ene stop is nog fraaier dan de ander. We maken veel foto’s en filmopnamen om thuis nogmaals te kunnen genieten van dit stukje natuurschoon. Tegen half een zijn we terug bij het info centrum. Morgen komen we terug voor een mooi Hike op een van de routes die het park rijk is. Nu boodschappen doen voor het eten vanavond. Het was weer een TOPDAG!!





See You Soon

Geen opmerkingen:

Een reactie posten