Yellostone National Park en Old Trail Town.

Met veel goede moed en heel veel zin vandaag gaan we naar het oudste Nationaal Park van de USA. Aangezien half de USA op vakantie is en ook nogal wat Aziaten plus Europeanen dit land komen bevolken houden we er rekening mee dat een groot gedeelte van deze mensen ook vandaag dit park gaan bezoeken. Dus druk zal het zijn, welke “loop” ( rondweg) van het park we ook nemen. Wij kiezen ervoor om bij de oost gate het park in te gaan. We hebben twee dagen uitgetrokken om alles goed te kunnen bekijken en als we iets belangrijks missen hebben we een tweede kans. Om half 8 vertrekken we. De Amerikanen zijn ons al voor, die beginnen om half zes al met inpakken en dan in sneltreinvaart naar de gate.

Zo vroeg zijn is ook niet ongewoon hier. De meeste bezienswaardigheden zijn ook al om 8 uur open. Het is 50 mile naar de ingang en de route er naar toe heeft veel moois aan natuurschoon om te zien. Het rijden is wel aangenaam maar niet als je 45 mile per uur mag en er mensen met 30 mile voor je rijden in hun immens grote RV bussen zodat je als je er achter zit ook geen spat ziet. Dus moet het gaspedaal van de Explorer er wel eens aan geloven om er een te passeren. 

We zijn een uur onderweg als we bij de gate zijn en onze Park pass gecontroleerd en goed bevonden wordt. Er zijn op de route een aantal belangrijke bezienswaardigheden te zien. De dieren lopen los in het wild dus is het opletten geblazen als er auto’s ineens stil gaan staan. Dan is er vast een of ander beest te zien. Bij het visitor centre is het bijzonder druk. Wij hebben onderweg al veel info verzameld en thuis ook een groot deel opgeslagen zodat we hier niet in de rij hoeven. Even verderop staat de boel stil en we zien allerlei mensen over de weg rennen en plots zien we waarom. Er staat een enorme bizon op de weg met een bus vol Aziaten er omheen. Het is trouwens niet geheel ongevaarlijk want als zo’n dier het op zijn heupen krijgt dan ben je plat. Wij gaan netjes de auto parkeren en lopen terug richting de Bizon die net op zijn gemak de weg kruist in mijn richting zodat ik een fraaie plaat kan schieten. Maar net als ik mijn camera in de aanslag leg voel ik een aantal telelenzen in mijn nek van de wel heel opdringerige Aziaten. Een van hen roept naar mij: ”Pas op, dit is gevaarlijk” en op hetzelfde moment duwt hij mij opzij om zelf een goede foto te maken. Maar ja, hij kijkt thuis pas op de foto’s waar hij geweest is en wij kijken hier! Wij hopen dat het hierbij blijft. Straks splitst de weg zich en is het waarschijnlijk wat rustiger. 

En dat klopt, we krijgen meer ruimte om te genieten van alle natuurschoon van dit park. 

Langzaam kruipen we door het park van het ene geologische wonder naar het andere en van het ene mooie dier naar het andere. Als we na vier uur een koffiepauze inlassen bekijken we welke gate we als uitgang zullen gebruiken. Dat wordt de noordoostkant, zodat we optimaal alles meenemen. 

En als we de goede richting hebben roept Renée:” Ik zie een gigantisch groot hert”. Ik besluit met een U-turn om op onderzoek uit te gaan. En inderdaad zien we het beest staan, een beetje verscholen in de struiken. We wachten geduldig of hij zich laat zien. Achter ons stoppen steeds meer auto’s, de weg is volledig geblokkeerd. Wij maken een aantal foto’s en filmopnamen. Dan gaat het dier liggen en zie je alleen zijn gewei nog. We lopen terug naar de auto en onderweg wil iedereen van ons weten wat er te zien is. Alleen nog een gewei!  Het is de eerste keer dat we een complete file veroorzaken maar we hebben de fotoshoot en we zijn er happy mee. 

Verderop zien we nog een hele kudde bizons grazen en dood leuk voor je auto oversteken! Een imponerend gezicht. Na 8 uur verlaten we het park weer richting Cody. Het was een topdag!!😎😎

Vandaag hebben een rustdag ingelast om alles even op een rijtje te zetten. Ik ben vanmorgen extra vroeg uit bed gegaan om de blog te schrijven, daarna lekker een ontbijt met gratis pancakes en dan naar Mc Donalds voor koffie en de blog plaatsen. En dat viel een beetje tegen. Het internet is zo armzalig dat we urenlang zoet zijn om de blog geplaatst te krijgen. Mijn humeur lijdt er wel wat onder, maar we geven niet op. Op het laatst pakken we in en gaan naar het tourist office. Daar hebben we binnen een paar tellen de zaak voor elkaar.

De Walmart verzorgt ons een klein krentenbroodje en daarna gaan we een bezoekje brengen aan de Old Trail Town; een kleinschalig stadje, gebouwd met uit de omgeving gehaalde “echte” huizen, winkels, een school en twee saloons. 

Het is eigenlijk een groot museum waar je kunt zien hoe het er aan toeging in de tijd van het echte wilde westen. Een aantal prominente figuren uit de negentiende eeuw ligt er herbegraven. 

Onder andere Jeremiah  “Liver Eating” Johnston uit de beroemde film met Robert Redford en Buffalo Bill Cody. Het is meer dan indrukwekkend om alles nog zo te aanschouwen.